Οι σκέψεις μας, όπως δημιουργούνται και έπειτα εκφράζονται,
μπορεί να μοιάζουν στο αρχικό τους στάδιο "πολύχρωμες" και "ασχημάτιστες",

ενώ μάλιστα, σε μερικές περιπτώσεις, μπορεί να είναι και ασύμβατες με τις "εικόνες" (σκέψεις των άλλων) γύρω μας....
Σταδιακά όμως και καθώς εμπλουτίζονται (και άρα ωριμάζουν) με τα χρόνια, μπορεί να αποτελέσουν...
έργα Τέχνης!
Και βέβαια, κάθε τέχνη έχει τους θαυμαστές της, χωρίς να σημαίνει αυτό ότι αφορά τους πάντες.




[Το εικονιζόμενο έργο ονομάζεται "Brush Strokes" και ανήκει στον David Gerstein]

ΘΕΡΑΠΕΙΑ: ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΣΤΗΝ ΑΛΗΘΙΝΗ ΖΩΗ

Από χρόνια έχω καταλάβει ότι η «ασθένεια» είναι το,
- «Μπλοκάρισμα ενέργειας», το οποίο προέρχεται από την,
- Έλλειψη συνείδησης (κατανόησης) και την μη επεξεργασία/αποδοχή των διαφόρων τραυμάτων του παρελθόντος

Δηλαδή, κάποια στιγμή στο παρελθόν, «τραυματιστήκαμε» πχ στα παιδικά μας χρόνια και αυτός ο τραυματισμός έμεινε μέσα μας, άρχισε να ογκώνεται και καθώς μεγαλώνουμε, το ανιχνεύουμε σαν «κόμπλεξ» (σύμπλεγμα).

Επειδή όπως όλοι πλέον στις μέρες μας γνωρίζουμε, οι ασθένειες έχουν και διάσταση «ψυχοσωματική», αυτά τα κόμπλεξ, εκδηλώνονται συχνά και πάνω στο σώμα, δημιουργώντας μας κάποια ασθένεια.

Μην περιορίζουμε το μυαλό μας… Από την επιρρέπεια στα κρυολογήματα, μέχρι την ανάπτυξη καρκινικών όγκων, η αιτία είναι ενεργειακή και έχει προέλευση που το πιθανότερο, ανάγεται στα παιδικά μας χρόνια.

Η λεγόμενη «συμβατική» ιατρική, τώρα, εφαρμόζει σαν μορφή θεραπείας την λεγόμενη «άλλο-παθητική» μέθοδο. Δηλαδή, καταπολεμά το σύμπτωμα (το αποτέλεσμα) και αναζητά την αιτία που το δημιουργεί.

Υπάρχουν φυσικά και άλλες μέθοδοι θεραπείας, η «ομοιο-παθητική», η «ενεργειακή» κλπ (συνολικά αποκαλούμενες και «εναλλακτικές»), που η κάθε μία με τον τρόπο της αποσκοπεί στο να στοχεύσει στην εστία/αιτία δημιουργίας του προβλήματος.

Δηλαδή, αν σε κόβει κρύος ιδρώτας γιατί είσαι σε κατάσταση πανικού, η συμβατική ιατρική σου δίνει πετσέτες να σκουπιστείς και οι εναλλακτικές, σε βοηθούν να νικήσεις τον πανικό σου.

Δεν θα επεκταθώ στα ανωτέρω και το κείμενό μου απευθύνεται σε αυτούς που είναι ήδη εξοικειωμένοι με τις έννοιες αυτές. Γράφω όμως προκειμένου να επικοινωνήσω μερικές ιδέες που πήρα από ένα ντοκυμαντέρ του 2009 που λέγεται «The living Matrix”. Οι ιδέες έχουν να κάνουν με τον συνδυασμό γνώσεων από τον επιστημονικό χώρο, τον φιλοσοφικό στοχασμό, τις αποκρυφιστικές θεωρίες κλπ και όλα αυτά, αφού γίνουν πειράματα πάνω σε ανθρώπους, καταλήγουν σε θεραπευτικές αγωγές.

Η ΣΥΜΦΙΛΙΩΣΗ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΚΑΙ Η ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΙΤΙΑΣ ΤΟΥ
Η ιδέα εκτυλίσσεται στην ταινία, μέσω ενός ζωντανού παραδείγματος, μια κοπέλας που «κάθε κύτταρό της ήθελε να κάνει παιδί», ή οποία όμως ανέπτυξε καρκινικό όγκο στον εγκέφαλο και στην πορεία στειρώθηκε. Η κοπέλα αυτή λοιπόν, αφού ψάχτηκε, ανακάλυψε ότι όταν ήταν παιδί, πήρε όρκο να μην τεκνοποιήσει, κάτι που «πέρασε μέσα της» η ίδια όμως το είχε ξεχάσει. Μέσω ψυχαναλυτικής έρευνας όμως, το βρήκε. Ο όγκος τώρα, εν είδη “Matrix”, ερχόταν να υλοποιήσει εκείνον τον συσσωρευμένο αρνητισμό.

Η θεραπευτική λύση εδώ, υλοποιείται σε 2 άξονες: πρώτον, βρέθηκε η (λησμονημένη) πηγή του προβλήματος και δεύτερον, η κοπέλα υπάκουσε στην εισήγηση των θεραπευτών της να συμφιλιωθεί με το πρόβλημα, να το αγαπήσει τρόπω τινά και να το αποδεχτεί. Δηλαδή, αντί να οραματιστεί ότι διώχνει τον όγκο, οραματίστηκε ότι θα μάθει να ζεί με αυτόν σε πλήρη αρμονία.

Το αποτέλεσμα, όπως φαντάζεσθε ήταν να απορροφηθεί ο όγκος σταδιακά και τώρα πλέον έχει καθαρίσει.

Αυτό που κρατάμε συνεπώς από εδώ είναι το εξής: αναζήτηση της αιτίας που δημιουργεί το πρόβλημα και συμφιλίωση με το αποτέλεσμα.


ΤΑ ΓΟΝΙΔΙΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΟΤΗΤΑ
Πάνω στην βάση της επισκόπησης των πάντων, με βάση την ενεργειακή του υπόσταση, έγιναν πειράματα, σύμφωνα με τα οποία, ένα παιδί που υιοθετείται από μία οικογένεια με ιστορικό καρκίνου, έχει ακριβώς τις ίδιες πιθανότητες εκδήλωσης καρκίνου με ένα παιδί που γεννήθηκε στην οικογένεια αυτή.

Εδώ η ερμηνεία είναι απλή: η ασθένεια του καρκίνου, τι λέμε ότι είναι; Είναι ένα μπλοκάρισμα ενέργειας (για κάποιο λόγο), που σαν αποτέλεσμα και τελείως χονδρικά, δημιουργεί την αιτία ανώμαλης συσσώρευσης/ανάπλασης κυττάρων. Δηλαδή, έστω ότι σε μία κυκλική πλατεία που μπαίνουν και βγαίνουν αυτοκίνητα με την γνωστή κυκλική ροή/κίνηση, σταματάει ένα αυτοκίνητο στην μέση του δρόμου, στο κυκλικό μέρος της πλατείας. Αυτό που θα συμβεί, είναι να μποτιλιαριστεί η πλατεία και οι γύρω δρόμοι, δημιουργώντας σαν εικόνα, έναν ακίνητο όγκο (καρκίνο) αυτοκινήτων (κυττάρων)*.

Συνεπώς, όταν κάποιος βρεθεί σ’ένα περιβάλλον οικογενειακό, που οι ενεργειακοί συσχετικοί δημιουργούν μπλοκαρίσματα/συμπλέγματα/εμποδισμένες εκφράσεις κλπ, εκεί λοιπόν, δημιουργούνται συνθήκες καρκίνου.

Στο ντοκυμαντέρ αναφέρονται μερικά ακόμα στοιχεία που με έπεισαν ότι το θέμα της κληρονομικότητας δεν έχει προέλευση τα «βιολογικά γονίδια», αλλά μάλλον τα γονίδια σε συμβολικό πλέον επίπεδο, εννοώντας το τι μπορεί να γεννήσει η μήτρα (matrix) του ενεργειακού σχηματισμού μεταξύ μελών μια ομάδας ανθρώπων, όποια κι αν είναι η σχέση τους.


Η ΜΝΗΜΗ ΔΕΝ ΕΔΡΕΥΕΙ ΣΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ (ΜΥΑΛΟ),
ΑΛΛΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ (ΣΤΗΝ ΑΥΡΑ)
ΚΑΙ Ο ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ ΔΑΝΕΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΕΚΕΙ, ΤΗΝ ΕΚΑΣΤΟΤΕ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ
Συγκλονιστική αλήθεια, την οποία έχουν διατυπώσει οι φιλόσοφοι και πρόσφατα σε «επιστημονικό στυλ» ο Αϊνστάϊν, σύμφωνα με τον οποία το «μέρος» δανείζεται την ενέργειά/πληροφορία του, από το «όλον».

Σε «ένα σύμπαν» δηλαδή που παράγει/γεννάει «μέρη» (μικρότερα κομμάτια ύπαρξης), αυτά θα παίρνουν όλα τα συστατικά/κομμάτια της ζωής τους, από το σύνολο/όλον και δεν θα είναι συνεπώς σαν να λέμε, αυθύπαρκτα όντα, αποκομμένα από την πηγή της ζωής, που είναι το ίδιο το σύμπαν, αλλά κάνουν τα πάντα downloading από τις περιβάλλουσες πηγές.

Αυτό το καταλαβαίνω ως εξής: όπως παίρνουμε ύλη από το περιβάλλον, προκειμένου να δομήσουμε το σώμα μας (η «ψυχή» το κάνει αυτό, συγκεκριμένα) και αυτή η ύλη (το σώμα μας) διέπεται από τους ίδιους φυσικούς νόμους που διέπεται και η γύρω φύση (τα μόρια, τα άτομα κλπ), έτσι και γίνεται με όλα τα υπόλοιπα, από το συναίσθημα, τον νού, την ψυχή κλπ.

Όχι ότι δεν είναι γνωστά αυτά τα πράγματα σε όσους ασχολούνται με την λεγόμενη «εσωτερική φιλοσοφία»… Είμαστε κομμάτι του παγκόσμιου φυσικού, συναισθηματικού και νοητικού πεδίου, αλλά αυτό που είναι καινούριο σ’εμένα είναι ή ιδέα ότι τα μέρη/σώματα αυτά, «φορτώνουν» πληροφορία από έξω, κάνουν όπως είπα downloading μνήμης, συναισθήματος κλπ

Αυτό δε το πληροφοριακό υλικό μπορεί να διαβιβάζεται στα σώματά μας (φυσικό, συναισθηματικό και νοητικό) και να έχουμε τα αντίστοιχα αποτελέσματα. Έγιναν και πειράματα σχετικά με αυτό, όπως το εξής που αφορά το φυσικό σώμα: όσο μπορεί να φουσκώσει πχ ο δικέφαλος ενός bodybuilder, άλλο τόσο μπορεί να φουσκώσει ο δικέφαλος κάποιου που από τον καναπέ του οραματίζεται την συγκεκριμένη άσκηση. Προφανώς βέβαια, θα μιλάμε για κάποιον ισχυρό οραματισμό και όχι για μια σκέψη που περνάει από το μυαλό. Η ιδέα εδώ είναι ότι δεν γυμνάζεται ο μυς στο γυμναστήριο με το βάρος που σηκώνει, αλλά με διαδικασίες που προφανώς δεν είναι συνειδητές σ’εμάς, δίνεται η σχετική πληροφορία μέσω του εγκεφάλου στον μύ. Το δυναμικό στοιχείο εδώ, είναι ότι η ένταση της εντολής είναι ισχυρή, αφού είναι πανίσχυρη η διασύνδεση στο μυαλό μας της άρσης βαρών με την διόγκωση των μυών. Αν λοιπόν μπορέσει κανείς να στείλει την ίδια πληροφορία, μέσω συγκέντρωσης, στους μύες του, θα έχουμε το ίδιο αποτέλεσμα.

Υπάρχουν και άλλες ιδέες που δίνονται μέσω παραδειγμάτων και αφηγήσεων στο ντοκυμαντέρ αυτό, που θα αποτελέσουν τις σπερματικές σκέψεις για την θεραπευτική του μέλλοντος.

http://www.imdb.com/title/tt1499960/combined
http://www.amazon.co.uk/Living-Matrix-Science-Healing-Region/dp/B002GZFG4W/ref=sr_1_2?ie=UTF8&qid=1290330198&sr=1-2


ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
Όλες οι διηγήσεις παραπάνω έχουν τύχει υποκειμενικής επεξεργασίας και προσωπικών παρενθετικών ερμηνειών/αφηγήσεων, με φιλοδοξία να γίνουν καλύτερα κατανοητά.


(*) Το παράδειγμα ανήκει στον Θόδωρο Μ. τον έναν από τους 2 ανθρώπους στην ζωή μου, που «μου όργωσαν το μυαλό»

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου