ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ - ΕΟΡΤΕΣ – ΝΑΟΙ - ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΕΣ – ΣΥΜΒΟΛΑ – ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΙ

Για τον λεγόμενο «ανυποψίαστο άνθρωπο» (τον μέσο άνθρωπο, δηλαδή) που ξυπνάει-κοιμάται-τρώει-αναπαράγεται, «υπάρχει» ο εαυτός του, οι γύρω του, η κοινωνία (άντε και η μέρα με την νύχτα), η γέννηση και ο θάνατος και μια ζωή με χαρές και λύπες.

Για τον λεγόμενο όμως, «σκεπτόμενο άνθρωπο», υπάρχει και άλλη Ζωή, που είναι η προέκταση της ΖΩΗΣ στην Γή, στην συμπαντική της αυτή τη φορά έκταση.

Αυτό που διαφοροποιεί την πρώτη οπτική γωνία από την δεύτερη, είναι ότι ο μέσος άνθρωπος, κυρίως κοιτάζει πώς να επιβιώσει με τον καλύτερο δυνατόν τρόπο, ενώ ο σκεπτόμενος άνθρωπος «αγωνιά» και αναρωτιέται κυρίως για την «αιτία» όλων των ορατών και αοράτων πραγμάτων και αναζητά τον «σκοπό» που φτιάχτηκαν όλα όσα βλέπουμε γύρω μας.

Έτσι λοιπόν, ο σκεπτόμενος άνθρωπος, αρχίζει να παρατηρεί τον γύρω του κόσμο, τον κόσμο που όλοι ξέρουμε σαν γαλαξίες-αστερισμούς-πλανήτες κλπ. αλλά και σαν Δυνάμεις, όπως πχ βαρύτητα.

Ο σκεπτόμενος άνθρωπος παρατηρεί κυρίως τους «νόμους και τα φαινόμενα» γύρω του, δηλαδή πέρα από τα πλανητικά και τα γαλαξιακά σώματα και τα σχήματα τους, παρατηρεί την κίνηση και τους σχηματισμούς τους, την γέννηση και τον θάνατό τους κοκ

Για να ασχοληθείς όμως με το Διάστημα, έχει προφανώς προηγηθεί η αντίστοιχη επισκόπηση των ίδιων Νόμων στην Γή, όπου και εδώ, υπάρχουν κοινωνίες (ανθρώπων αντί αστέρων), κίνηση και ροή (εξέλιξη/ιστορία κλπ), αναπαραγωγή και σχηματισμοί (Κράτη, ομοσπονδίες κοκ).

Οπότε και τελικά… και «μοιραία» για τον σκεπτόμενο άνθρωπο, αρχίζει η διασύνδεση των «Άνω» με τα «Κάτω». Τότε είναι που αρχίζουν να διατυπώνονται από τους «σοφούς» οι Παγκόσμιοι Νόμοι με φράσεις-κλειδιά (που ξεκλειδώνουν την κατανόηση επί παντός επιστητού), όπως τα κορυφαία,

- Ως άνω, έτσι και κάτω

- Τα πάντα ρεί

- …κατ’ εικόνα και ομοίωση…

Αυτοί τώρα οι «Σοφοί άνθρωποι», οι οποίοι για κάποιο λόγο μπορούν και βλέπουν, αλλά και καταλαβαίνουν την ΖΩΗ ΣΤΗΝ ΟΛΟΤΗΤΑ ΤΗΣ, μπορούν να δούν πώς
ό,τι συμβαίνει στην Γή είναι μια ακριβής συνέχεια/αναλογία με το ό,τι συμβαίνει.. στο Σύμπαν! Μίλησαν λοιπόν όλοι αυτοί «επί του θέματος» και τους ξέρουμε ποιοι είναι (Αριστοτέλης, Ηράκλειτος, Πυθαγόρας κλπ), ή πάλι μπορεί να υπέδειξαν έναν τρόπο σκέψης/φιλοσοφία (Σωκράτης/Πλάτων) που οδηγεί τον καθέναν μας ξεχωριστά στην κατανόηση αυτών των θεμάτων.

Άρα και για να πούμε τα πράγματα ως έχουν, ο καθένας μπορεί να γίνει/είναι σοφός και φιλόσοφος, αρκεί να βλέπει την ζωή στην ολότητά της και άρα να συνδέει τα συμπαντικά με τα γήίνα, τα ορατά με τα αόρατα κοκ
Στο κείμενο λοιπόν αυτό, μας ενδιαφέρει αυτή η συγκεκριμένη, η Ολιστική Θεώρηση των πραγμάτων και όπως θα δούμε,

ΟΛΗ «Η ΑΛΗΘΕΙΑ» ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΕΙ (ΟΙ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΟΙ ΝΟΜΟΙ, Η ΦΥΣΗ κλπ)

ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΜΑΣ
ΓΙΑΤΙ "Η ΖΩΗ" ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ

ΚΑΙ ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΤΑΙ ΣΤΑ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ, ΤΙΣ ΕΟΡΤΕΣ, ΤΙΣ ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΕΣ κοκ

ΤΑ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ

Ας δούμε την διασύνδεση των 2 Κόσμων, ξεκινώντας από την απλούστερη μέθοδο, που είναι τα ημερολόγια.
Η κίνηση της Γης περί τον εαυτό της, επελέγη να ορίζει την έννοια του 24ώρου.
Μετά έχουμε την κίνηση της Σελήνης περί την Γή, που οι ίδιοι προφανώς άνθρωποι, επέλεξαν να ορίζει τις εβδομάδες και τον μήνα. Στην συνέχεια, η κίνηση της Γής περί τον Ήλιο ορίζει το Έτος κοκ.

Το «κοκ» είναι πονηρό, γιατί για τους γνώστες (ή τους υποψιασμένους), υπάρχουν και άλλες κινήσεις των διαφόρων «σωμάτων» που ορίζουν και άλλα «ημερολόγια» με γνωστότερο αυτό των λεγόμενων «μεγάλων εποχών», όπως πχ της «εποχής των Ιχθύων» που διανύουμε τώρα και της εποχής του Υδροχόου που θα ανατείλει μετά από 300+ χρόνια. Δεν πάει ίσως το μυαλό σας, αλλά η κίνηση και των υπολοίπων σωμάτων του Ηλιακού συστήματος (από τον Ερμή μέχρι τον Πλούτωνα), ορίζει και αυτή, ουσιαστικής σημασίας «ημερολόγια», τα οποία μελετώνται και ερμηνεύονται από την Αστρολογία.

Άρα, τα διάφορα ημερολόγια που κατασκεύασε και έχει στην διάθεσή του ο άνθρωπος, πέρα από το ότι συνδέουν τις ζωές της Γής, της σελήνης και των πλανητών με τη δική μας ζωή, είναι πρακτικά για όλους μας, «η μεγάλη μας πυξίδα» που μας επιτρέπει να τοποθετούμαστε στον χρόνο/κύκλους που δημιουργούν τα μεγαλύτερα αυτά όντα.

Να σημειωθεί ότι τα ημερολόγια, είναι μια υποκειμενική, ανθρώπινη "καταγραφή" του χρόνου, γιατί προφανώς δεν σημαίνουν τίποτα αυτά τα ημερολόγια εκτός... Γής.

ΟΙ ΝΑΟΙ / Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Αναφέρεται συχνά, ότι ολόκληρο το Σύμπαν απαρτίζεται από «επαναλαμβανόμενα μοτίβα κατασκευών», είτε οι κατασκευές αυτές λέγονται γαλαξίες είτε άνθρωποι, τα οποία μάλιστα διέπονται από τους ίδιους Νόμους (κατά βάση τους Νόμους της κίνησης και της αναπαραγωγής).
Όλα δε τα «κομμάτια» του σύμπαντος, έχουν το ίδιο σχήμα/μορφή.

Πάρετε για παράδειγμα το κύτταρο, που είναι ένας πυρήνας/πρωτόνιο, όπου γύρω του περιστρέφονται ηλεκτρόνια. Το ίδιο ακριβώς μοτίβο, επαναλαμβάνεται στο Ηλιακό σύστημα, αφού και πάλι εδώ έχουμε έναν πυρήνα/ήλιο, όπου γύρω του περιστρέφονται ηλεκτρόνια/πλανήτες. Το ίδιο όμως μοντέλο επαναλαμβάνεται και στον Γαλαξία, όπου πάλι έχουμε ένα πυρήνα γύρω από τον οποίο περιστρέφονται τα αναρίθμητα ηλιακά συστήματα, οι αστερισμοί κοκ. Αν επεκτείνουμε τη σκέψη μας, υπάρχουν αντίστοιχα και γαλαξίες που λειτουργούν σαν πυρήνες/Ήλιοι, όπου γύρω τους περιστρέφονται άλλοι Γαλαξίες και βεβαίως, όλο αυτό… δεν έχει ορατό τέλος!

Αυτό που ενδιαφέρει εμάς, είναι ότι το σύμπαν κατ’ ουσίαν είναι μια άπειρη μάζα από μικρά και μεγάλα «κύτταρα» ή «άτομα», όπως φάνηκε από τις περιγραφές που προηγήθηκαν.

Οπότε και ο άνθρωπος, τι είναι; Μια μάζα από κύτταρα δεν είναι; Η γέννηση, ο θάνατος και η ανακύκλωση των «αστέρων», των Γαλαξιών κλπ, δεν είναι τίποτε άλλο από μια ευθεία αναλογία ζωής-θανάτου των δικών μας κυττάρων και ημών των ιδίων που γεννιόμαστε και πεθαίνουμε και ανακυκλωνόμαστε (μέσω της επανενσάρκωσης), όπως όλα τα "υλικά" του σύμπαντος.

Άρα…;;;
Άρα φτάνουμε τώρα, στο να εκφράσουμε τον Νόμο που ακούει στο όνομα «ως άνω, έτσι και κάτω»!!! Ό,τι δηλαδή συμβαίνει στο σύμπαν και μάλιστα με τον τρόπο ακριβώς που συμβαίνει στο σύμπαν, το ίδιο συμβαίνει και πάνω στον άνθρωπο, με τον ίδιο τρόπο-την ίδια αναλογία!
Εδώ, βρίσκει θέση και το ότι ο άνθρωπος είναι «Κατ’ εικόνα και ομοίωση» του Δημιουργού.

Πάμε τώρα να δούμε τι γίνεται όταν ο άνθρωπος καλείται "να δημιουργήσει", πώς πρέπει να δημιουργήσει; Μα ασφαλώς, πρέπει να επαναλάβει τα συμπαντικά πρότυπα. Αν δομήσει πχ ένα σπίτι, μια πόλη, ένα πολιτικό-κοινωνικό σύστημα, αυτά θα πρέπει να θυμίζουν (ή, να είναι!) σύμφωνα με τα «πρότυπα».

Αν πάλι τεθεί θέμα για το «πώς πρέπει να ζεί;», πάλι θα πούμε ότι πρέπει να αντιγράψει «τα πρότυπα» Ζωής που τον περιβάλλουν, ούτως ώστε να εναρμονιστεί με την Φύση.
Δεν θα ασχοληθούμε εδώ με αυτό το τελευταίο, γιατί το θέμα μας είναι οι Ναοί.

Σύμφωνα λοιπόν με τα προλεχθέντα, όταν «κάποιοι» αποφάσισαν πώς θα πρέπει να είναι οι τόποι λατρείας, δηλαδή οι τόποι της επαφής του ανθρώπου με το Θείο, «επέλεξαν» το να έχουν οι ναοί το σχήμα του ανθρώπου, δηλαδή το σχήμα του σύμπαντος!
Αν φέρετε στο μυαλό σας έναν ναό (πχ μια εκκλησία) και φανταστείτε έναν άνθρωπο ξαπλωμένο με τα χέρια ανοιγμένα, τότε το κεφάλι του θα βρίσκεται στο Ιερό του Ναού τα πόδια του στην είσοδο και τα 2 του χέρια είναι η δεξιά και η αριστερή πύλη. Ο τρούλος του Ναού, δεν είναι άλλο από τον «τρούλο» του ουρανού που μας περιβάλλει, τον ουρανό δηλαδή με τα αστέρια που όπως στεκόμαστε στην Γή, μοιάζει με «μισή σφαίρα». Δεν θα επεκταθώ περισσότερο, γιατί το θέμα των αναλογιών/αντιστοιχειών είναι μεγάλο, αλλά ελπίζω να καταλάβατε ότι

Ο ΜΕΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ΕΙΝΑΙ ΦΤΙΑΓΜΕΝΟΣ ΚΑΤΑ ΤΟ ΒΑΣΙΚΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ,
ΤΟΣΟ ΣΕ ΚΛΙΜΑΚΑ ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΥ (ΚΥΤΤΑΡΟ)
ΟΣΟ ΚΑΙ ΣΕ ΚΛΙΜΑΚΑ ΜΑΚΡΟΚΟΣΜΟΥ (ΣΩΜΑ)

ΟΙ ΔΕ ΝΑΟΙ, ΕΙΝΑΙ ΦΤΙΑΓΜΕΝΟΙ ΚΑΤΑ ΤΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ & ΑΡΑ, ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ.

ΟΠΟΤΕ ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ, ΣΗΜΕΙΩΝΟΥΜΕ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΑΣ ΤΗΝ ΣΥΜΒΟΛΙΚΗ ΤΡΙΠΛΟΤΗΤΑ, ΣΥΜΠΑΝ-ΝΑΟΣ-ΑΝΘΡΩΠΟΣ

ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΕΣ, ΣΥΜΒΟΛΑ, ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΙ

Εάν τα προηγούμενα έγιναν κατανοητά και κυρίως εάν έγινε κατανοητό το «μοντέλο σκέψης» που μας βοηθάει να βλέπουμε τις «αντιστοιχίες» ανάμεσα στην ανθρώπινη ζωή και την συμπαντική και πηγαίνοντας ακόμα παρακάτω, εάν μπορέσετε να χρησιμοποιήσετε το μοντέλο αυτό της σκέψης και να βλέπετε και εσείς οι ίδιοι, πώς «τα άνω» καθρεφτίζονται «στα κάτω», έχετε το μέγα προνόμιο να κατανοήσετε από εδώ και πέρα το πώς και γιατί υπάρχουν και τι εξυπηρετούν οι Τελετουργίες, οι Εορτές, τα Σύμβολα κλπ.

• Η Τελετουργία είναι μια μορφή (θεατρικής) Τέχνης! Για παράδειγμα στην Ζωγραφική τέχνη, γίνεται μια προσπάθεια αντιγραφής θεμάτων της φύσης ή της τηςε φύσης σε συνδυασμό με την φαντασία του ανθρώπου (που και η φαντασία, φύση είναι!). (Στο θέατρο και) στην Τελετουργία, γίνεται μια προσπάθεια αντιγραφής της Ζωής στην Φύση, όπου και εδώ υπεισέρχονται στοιχεία φαντασίας κλπ. Για παράδειγμα, έστω ότι οι πλανήτες του ηλιακού συστήματός μας γυρίζουν περί τον Ήλιο. Ο Ήλιος μας δίνει ζωή και μας ζεσταίνει. Οι δε πλανήτες, οι οποίοι και αυτοί έχουν ζωή, εκλύουν με τη σειρά τους άλλες ενέργειες κοκ. Αυτό μπορούμε τώρα, να το κάνουμε Τελετουργία! Πως θα γίνει αυτό; Θα μαζέψουμε 10 ανθρώπους ντυμένους με διαφορετικές στολές και χρώματα (πλανήτες), θα τους βάλουμε μετά να περιστρέφονται γύρω από μια φωτιά (Ήλιος) ή ένα βωμό (Ήλιος), από τον οποίο, πές, θα παίρνουν κόκκινο κρασί (η ενέργεια του Ήλιου προς τους πλανήτες). Μετά μπορεί να τους βάλουμε να κρατάνε από 1 κερί (το ισχνό φως που εκλύουν οι πλανήτες) και στην συνέχεια αυτά τα άτομα/πλανήτες θα ανταλλάσουν λόγια/φράσεις (όπως οι πλανήτες ρίχνουν τις ενέργειές τους ο ένας πάνω στον άλλον και συνομιλούν με αυτόν τον τρόπο) και στο τέλος θα τους βάλουμε να ρίχνουν στο χώμα (ή σε ένα δοχείο στην γή) το κρασί που δεν ήπιαν (όπως οι πλανήτες ρίχνουν τις ενέργειές τους στην Γή μας). Πιστεύω να καταλάβατε τώρα τι είναι οι τελετές.

• Τα Σύμβολα είναι μια προσπάθεια απεικόνισης των ενεργειών και Δυνάμεων που αντιλαμβανόμαστε ότι υπάρχουν στην Φύση, μια απεικόνιση πάνω σε ένα αντικείμενο που έχει συχνά σημασία και το υλικό από το οποίο είναι φτιαγμένο και φυσικά το σχήμα και η χρήση του. Στο προηγούμενο παράδειγμα τελετουργίας, τα κεριά, το κρασί και η φωτιά είναι «Σύμβολα» (ενεργειών, δυνάμεων κλπ).

• Οι Συμβολισμοί είναι συχνά ένας συνδυασμός των 2 παραπάνω, αλλά σε περιορισμένη κλίμακα. Δηλαδή θα λέγαμε ότι ένα σημείο/μέρος ενός τελετουργικού, είναι ένας Συμβολισμός και άρα πολλοί μαζί συμβολισμοί, αποτελούν ένα ολόκληρο Τελετουργικό.

ΕΟΡΤΕΣ

Προχωρώντας την σκέψη μας, τώρα, και εφ΄όσον έγινε κατανοητό πώς ότι τελικά,

η πορεία του ανθρώπου πάνω στην Γή,
είναι μια πορεία αντίληψης της Φύσης (και των Νόμων της Φύσης) που τον περιβάλλει,
προκειμένου στην συνέχεια να εναρμονιστεί με την ίδια αυτήν την Φύση (και τους Νόμους της),

εφ’ όσον έγινε λοιπόν αυτό κατανοητό, δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε πλέον, ότι δεν μπορεί να ζήσει κανείς χωρίς Τελετές, Ναούς, Σύμβολα και όλα όσα προαναφέρθηκαν, γιατί απλά, ζεί μέσα στον συμπαντικό Ναό, παρατηρεί και καταγράφει τις συμπαντικές τελετές (η ίδια η κίνηση των ουράνιων σωμάτων είναι μέρος της τελετής), άσε δε που ΠΡΕΠΕΙ να ζήσει με αυτό τον τρόπο, αφού τελικός σκοπός είναι η εναρμόνιση με την Φύση και τους Νόμους της.

Αν δηλαδή (και θεωρητικά) μπορούσε να ζήσει χωρίς Τελετές, Ναούς και Σύμβολα, θα ήταν σαν να τον θέλαμε να αποτελούσε δημιούργημα όχι του δικού μας, αλλά ενός άλλου σύμπαντος, με άλλο σχήμα, άλλου τύπου «φύση», άλλο σχέδιο δημιουργίας κοκ, οπότε και θα έμοιαζε με εκείνο το σύμπαν και θα λειτουργούσε με εκείνη την φύση κοκ και άρα όχι με το δικό μας. Θα αποτελούσε αυτονόητα δηλαδή, εξαίρεση εμφανισιακά, λειτουργικά κλπ. Όμως… δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Είμαστε κατ’ εικόνα και ομοίωση του «βασικού προτύπου» δημιουργίας του δικού μας σύμπαντος, ως προείπαμε. Άρα και τελικά, δεν μπορεί τα πάντα γύρω μας να λειτουργούν/τελετουργούν με τους Νόμους που ξέρουμε και μελετάμε μέσω των επιστημών, και ο άνθρωπος να ζεί έξω και πέρα απ΄ αυτούς, οπότε και έχουμε το συμπέρασμα που υπογράμμισα πριν.

Τι είναι τώρα οι Εορτές; Έστω, αρχικά, ότι στην (συμπαντική) Φύση που «τα πάντα κινούνται κυκλικά», υπάρχουν στιγμές καθοριστικές για την ζωή και την εξέλιξη των όντων και έστω ότι αυτές οι στιγμές βρίσκονται σε κάποιο συγκεκριμένο σημείο κάποιου κύκλου (πχ του ημερολογίου). Εορτή είναι το κάθε πέρασμα από το σημείο που αναλογικά συνέβη το αρχικό γεγονός. Πάρτε για παράδειγμα τα γενέθλια: έστω δηλαδή ότι κάποιος γεννήθηκε στις 18/5 το 1963. Κάθε χρόνο υπάρχει 18 Μαΐου, που μπορεί μεν να είναι η 18η Μαΐου μιας τελείως διαφορετικής χρονιάς, με άλλα γεγονότα κοκ, αλλά επιστρέφουμε αναλογικά στην ημερομηνία (όχι την ακριβή χρονολογία) της στιγμής της γέννησης. Αντίστοιχα έχουμε τις συλλογικής μνήμης στιγμές που εορτάζονται, πχ η 25/3/1821. Εορτάζουμε κάθε χρόνο την 25η Μαρτίου, γιατί αποτελεί το κλείσιμο άλλου ενός ακόμα κύκλου από το βασικό γεγονός εκείνης της 25ης Μαρτίου.

Άρα Εορτή είναι η ανάμνηση και η ολοκλήρωση κύκλων, με αφετηρία ένα συγκεκριμένο σημείο του κύκλου. Και φυσικά, δεν είναι δυνατόν να μην εορτάζουμε τους κύκλους, αφού όπως είπαμε οι πάντες και τα πάντα ρέουν/κινούνται κυκλικά!

Έτσι, ο καθένας μπορεί (και πρέπει) να εορτάζει τους κύκλους του, είτε πρόκειται για άτομο, για κράτος, για θρησκεία κοκ. Και μάλιστα, επειδή η ανάμνηση του βασικού γεγονότος και ο εορτασμός του είναι Νόμος Παγκόσμιος, οι εορτές προκαλούν χαρά στους ανθρώπους (αν είναι ευχάριστο το αρχικό γεγονός), ή λειτουργούν σαν δικλείδα ασφαλείας (αν είναι δυσάρεστο) ή μπορεί να υπάρχουν και άλλα συναισθήματα, τα οποία προφανώς και μπορεί να είναι θριαμβευτικά, διδακτικά, λυτρωτικά κλπ. Και βεβαίως, αυτά τα συναισθήματα αφού είναι προερχόμενα από την ίδια την εκδηλωμένη Φύση (σύμφωνα και με τα προλεχθέντα), είναι απαραίτητα συναισθήματα για την εξέλιξη του ανθρώπου και για την ταύτισή του με την ίδια την μητέρα του την Φύση!