Κι όμως! Δεν είναι καθόλου «μαγικό»… Είναι τελείως φυσικό (απλά μας λείπουν στοιχειώδεις γνώσεις για να το καταλάβουμε) και αυτό θα σας υποδείξω στην συνέχεια.
Κατ’ αρχήν, εμείς οι ίδιοι προσπαθώντας να θυμηθούμε από πού προέρχεται η «ανάμνηση» της στιγμής που μας συμβαίνει το φαινόμενο του Déjà vu, από πού προέρχονται δηλαδή αυτές οι αισθήσεις ή/και εικόνες που νοιώθουμε/βλέπουμε, καταλήγουμε σε 2 βασικά συμπεράσματα, σε 2 βασικές πηγές:
- Η πρώτη μας είναι η «άγνωστη» (γι’ αυτό και απορούμε)…
- Η δεύτερη είναι τα όνειρα. Εντοπίζουμε δηλαδή ότι βλέπουμε ατόφιες σκηνές που είδαμε κάποια στιγμή πρόσφατα η παλαιότερα στον ύπνο μας.
Πρόκειται στην ουσία για το ίδιο φαινόμενο και στις 2 περιπτώσεις και αφορά στην φυσική δυνατότητα του ανθρώπου να μπαινοβγαίνει στα διάφορα πεδία ύπαρξης της Φύσης, από τα οποία αποτελείται και αυτός ο ίδιος. Σταθείτε μισό λεπτό να το συνειδητοποιήσετε αυτό: η Φύση έχει «πεδία» και ο άνθρωπος μπορεί να μπαινοβγαίνει σε αυτά.
Εδώ είναι που χοντραίνει το πράγμα και αν δεν κατανοηθεί αυτό δεν πάμε παρακάτω. Για να διευκολυνθείτε στην κατανόηση, σας παρουσιάζω μέρος από τον πίνακα αυτών των πεδίων όπως παρουσιάζεται στα βιβλία της αποκρυφίστριας Alice Bailey.
Τι βλέπουμε στον πίνακα, που πρακτικά είναι μια προσπάθεια σχηματικής «απεικόνισης της Φύσης»;
Κοιτώντας από κάτω προς τα πάνω, βλέπουμε το επίπεδο των στερεών, μετά τα υγρά, τα αέρια και 4 «αιθέρες», σύνολο 7! Αυτό είναι το «Φυσικό πεδίο σε επίπεδο Ανθρώπου».
Μετά ακολουθεί η 7άδα επιπέδων που αποκαλείται «Συναισθηματικό ή Αστρικό πεδίο» (καμία σχέση δεν έχει εδώ ο όρος «αστρικό» με τα… αστέρια).
Ακολουθεί, η 3η κατά σειρά 7άδα, η οποία ονομάζεται «Νοητικό πεδίο».
Αυτή η κατανομή και η (κρυμμένη) πραγματικότητα των «Πεδίων» είναι το πρώτο πράγμα που πρέπει να νοιώσουμε καλά, για να καταλάβουμε στην συνέχεια τι είναι το Déjà vu.
Βέβαια, θα ήθελα να σημειωθεί, ότι και μόνο για το μικρό αυτό κομμάτι του πίνακα που είναι μεγαλύτερος, έχουν γραφτεί ολόκληρα βιβλία, αλλά εδώ στο κείμενο αυτό, θα μείνουμε σε τελείως επιγραματικές διατυπώσεις και ορισμούς, γιατί αυτό που μας χρειάζεται είναι να συντονίσουμε την γλώσσα που θα μιλάμε, καθώς και τις βασικές γνώσεις μας, για να εξηγήσουμε το φαινόμενο του Déjà vu.
Το δεύτερο που πρέπει σε αυτή τη φάση να δεχτείτε προσωρινά σαν αξίωμα, είναι ότι ο Άνθρωπος μπορεί να «κυκλοφορεί» μέσα σε αυτά τα πεδία, άλλοτε (με την βοήθεια των αισθήσεων) καταλαβαίνοντάς το και άλλοτε χωρίς να καταλαβαίνει τίποτα. Για παράδειγμα καταλαβαίνεις όταν περπατώντας κυκλοφορείς στα Στερεά, όταν κολυμπώντας κυκλοφορείς στα Υγρά και πετώντας με το αεροπλάνο, στα Αέρια, αλλά όταν κοιμάσαι για παράδειγμα, δεν ξέρεις που κυκλοφορείς, ούτε και οδηγείς τα βήματά σου. Όταν κοιμάσαι λοιπόν, κυκλοφορείς στο λεγόμενο Αστρικό πεδίο. Αντίστοιχα όταν σου ‘ρχεται μια ιδέα, μια έμπνευση κλπ, δεν ξέρεις πως και από πού ήρθε. Αυτό συνέβη γιατί «κυκλοφόρησες» στο Νοητικό Πεδίο.
Αντίστοιχη κίνηση και εμπειρίες μπορεί να υπάρχουν και σε πεδία που βρίσκονται ακόμα πιο πάνω απ' το Νοητικό, αλλά αν γίνουν τέτοιες αναφορές και παραδείγματα, θα φύγουμε από το θέμα μας.
Το τρίτο που πρέπει οπωσδήποτε να καταλάβει κανείς για να καταλάβει το φαινόμενο του Déjà vu, είναι το πώς λειτουργεί ο «Χρόνος». Αν και ο «Μπαμπάς Χρόνος» είναι ένας και μοναδικός σε όλο το Σύμπαν, εν τούτοις, με τον τρόπο που μπορεί πρακτικά αυτός ο "ένας ένας και μοναδικός Χρόνος" να εκφραστεί από τον ανθρώπινο εγκέφαλο, μας αναγκάζει να τον σπάσουμε (κατατμήσουμε) σε διάφορες κατηγορίες/είδη.
Τα «είδη Χρόνου», ή αλλιώς οι «κατηγοριοποιήσεις του Χρόνου», όπως είπαμε είναι πολλές(!), εν τούτοις για τον Άνθρωπο, υπάρχει προς το παρόν μόνο μία κατηγορία(!!!). Πρόκειται για την γνωστή «ικανότητα καταγραφής στην μνήμη» μας των γεγονότων (όταν αυτά συμβούν), κατατετμημένα "ιστορικά" και σύμφωνα με το Ημερολόγιο που ακολουθούμε. Λέγοντας τώρα Ημερολόγιο, εννοούμε τις μέρες/νύχτες/χρόνια κλπ, όπως αυτά ενσωματώνουν την τοπική αστρονομική πραγματικότητα, δηλαδή τις διάφορες περιστροφικές κινήσεις Σελήνης, Γής μεταξύ τους και γύρω από τον Ήλιο.
Φαντάζεστε όμως αυτό να ήταν ο όλο κι όλο ο "Χρόνος"; Δηλαδή οι υπόλοιποι συμπαντικοί κάτοικοι που δεν έχουν Κεντρικό Ήλιο και δορυφόρους, τι μπορεί να θεωρούν χρόνο;
Οπότε ας σημειώσουμε τώρα τι πραγματικά θα πεί «Χρόνος»:
Χρόνος είναι ουσιαστικά μια "διάρκεια" και συγκεκριμένα, η συνολική διάρκεια εκτύλιξης ενός γεγονότος, από την στιγμή που συλλαμβάνεται ώς ιδέα/σκέψη, μέχρι την στιγμή που ολοκληρώνεται ο σκοπός για τον οποίο και γεννήθηκε.
Δηλαδή, ο Χρόνος του Σύμπαντος ξεκίνησε όταν συνελήφθη η αρχική ιδέα (πριν καν αρχίσει η Δημιουργία) και θα τελειώσει (μια ασύλληπτη εγκεφαλικά στιγμή για τον άνθρωπο), όταν υπάρξει κάποιου είδους τελειοποίηση, που είναι ουσιαστικά η τελική φάση της αρχικής ιδέας. Αντίστοιχα, ο χρόνος για την Ανθρωπότητα ξεκίνησε όταν κάποιος ή κάποιοι (ποιος ξέρει;) αποφάσισαν να εμπλακούν στο σχέδιο αυτό "ανάπτυξης/εξέλιξης της μορφής ενέργειας που κρύβουμε μέσα μας" και την οποία λέμε ψυχή, και θα τελειώσει όταν θα υπάρξει και εδώ η τελειοποίηση που έχει προβλεφθεί.
Μάλλον τώρα γίνεται κατανοητό ότι όταν οι άνθρωποι λέμε "Χρόνος", ουσιαστικά εννοούμε το ημερολόγιο που ακολουθούμε το οποίο καταγράφει τις ιστορικές φάσεις μας (1 ώρα, ένας χρόνος κλπ) και ακόμα χειρότερα, μπορεί να εννοούμε τον χρόνο της ατομικής μας ζωής. Έστω όμως, ότι τώρα καταλαβαίνουμε την διαφορά στις έννοιες μεταξύ "Κοσμικού Χρόνου" με τις μικρές σε μέγεθος κατατμήσεις/υποδιαιρέσεις του, που είναι ο "Χρόνος του Ηλιακού Συστήματος", ο "Ανθρώπινος Χρόνος" και τι είναι πραγματικά όλα αυτά, σε σχέση με τον χρόνο της ανθρώπινης ζωής.
Πάμε τώρα να δούμε τι πραγματικά είναι ο Χρόνος, στην διάρκεια της ανθρώπινης ζωής. Είναι η διάρκεια κατά την οποία οι ενέργειες που κουβαλάμε εκ γενετής,
α) θα αναπτυχθούν (καθώς μεγαλώνουμε),
β) θα εκτυλιχθούν (θα εκφραστούν προς τα έξω ή προς τα μέσα μας),
γ) θα συγκρουστούν ή θα συνεργαστούν (θα γίνουν ή όχι αποδεκτές από τους γύρω) και τέλος
δ) θα διακοπούν (όταν πεθάνουμε)
Δηλαδή, αν έχουμε πχ μια ικανότητα μέσα μας όταν γεννιόμαστε, δεν το ξέρουμε μεν, αλλά αυτή προϋπάρχει. Και βέβαια, αν κάποιος είχε την δυνατότητα να δεί και να διαβάσει την «Ενεργειακή μας Δομή», θα το έβλεπε καθαρά κι ας μην έχει συμβεί ακόμα. Πάνω σε αυτή την δυνατότητα, στηρίζονται οι Αστρολογίες (Ανατολικές, Δυτικές κλπ), να διαβάσουν δηλαδή τα γεγονότα της ζωής και τις ικανότητές μας, μέσω του ενεργειακού μας πλέγματος.
Άρα αν έχετε καταλάβει σωστά τα παραπάνω, ναι, τα γεγονότα που εμείς βιώνουμε σήμερα (σαν απόρροια μίξης των ενεργειών μας πλέον με αυτές των άλλων), έχουν ήδη συμβεί προ πολλού, «δυνητικά» όμως (όπως κάποια στιγμή ο μούστος θα γίνει κρασί). Όμως, πολύ απλά και αφού έχουμε μόνο 5 αισθήσεις προς το παρόν (ποιος σας είπε ότι δεν υπάρχουν κι άλλες 5, κι άλλες 5… κι άλλες… κι άλλες… και κάποια μέρα δεν θα τις αναπτύξουμε-πχ διαίσθηση, ενόραση κλπ), εμείς τελικά αντιλαμβανόμαστε μόνο την στιγμή που αυτά θα εκφραστούν σαν εξωτερικά γεγονότα. Πως δηλαδή πατάμε τον διακόπτη και ανάβει η λάμπα; Το ίδιο πράγμα είναι και εδώ: σαν να μην ξέρουμε πώς υπάρχει ηλεκτρισμός (ενέργεια), σαν να μην ξέρουμε ότι υπάρχει ρεύμα στην πρίζα μας και κάποια στιγμή πατιέται ο διακόπτης και ξαφνικά… Φώς! Δεν υπάρχει πουθενά στην φύση όμως το «ξαφνικά». Απλά, όπως συνέβη και στο παράδειγμα αυτό, αντιλαμβανόμαστε τον χρόνο (σε όλα τα γεγονότα της ζωής μας), από την στιγμή που (συμβολικά μιλώντας) βγαίνει φώς. Από το άναμμα της λάμπας και μετά.
Λέμε λοιπόν ότι, αν ξέρεις όλη την (επιστημονική) εξήγηση του οποιουδήποτε φαινομένου, δεν υπάρχει για σένα "χρόνος εκκίνησης". Υπάρχει ΑΧΡΟΝΗ ΦΥΣΗ. Υπάρχουν δηλαδή φυσικές αιτίες που φέρνουν αλληλουχία αποτελεσμάτων.
Αν αντιθέτως αγνοείς όμως τους Νόμους και τους κανόνες που διέπουν το κάθε τι, τότε αντίθετα, υπάρχει ιστορική στιγμή/ημερολογιακή έναρξη/Γήϊνος χρόνος γέννησης ενός φαινομένου.
Τέλος, ας προστεθεί η γνώση ότι η καταγραφή των ενεργειακών σχηματισμών (ανθρώπων/κρατών κλπ), καθώς και η καταγραφή των τελικών γεγονότων που φέρνουν αυτές οι ενέργειες καθώς εκφράζονται στην διάρκειά τους, γίνεται στο «Αστρικό Πεδίο» (δείτε πίνακα), που είναι και το πεδίο στο οποίο βρισκόμαστε και κατά την διάρκεια του ύπνου.
Πάμε τώρα να συναρμολογήσουμε όλα τα παραπάνω και
να εξηγήσουμε το φαινόμενο του Déjà vu.
- Τα γεγονότα προϋπάρχουν χρονικά, αφού είναι απόρροια της χημείας των ενεργειών ανάμεσα στους ανθρώπους (υπάρχουν βέβαια και οι παράγοντες ενεργειακής επιρροής της «ιστορικής εποχής», του τόπου γέννησης κλπ, για όσους θέλουν να προεκτείνουν την σκέψη τους. Ενέργειες είναι και αυτά).
- Ο καθένας μας κυκλοφορεί ανάμεσα στα διάφορα πεδία (φυσικό, αστρικό, νοητικό) και οπωσδήποτε κουβαλάει «μνήμες» από αυτά, είτε με την μορφή αναμνήσεων, είτε ονείρων, είτε αόριστων εντυπώσεων. Να σημειωθεί εδώ, ότι η μνήμη της φυσικής καθημερινής ζωής είναι ισχυρή (τι έκανα σήμερα, τι έφαγα κλπ), η μνήμη των ονείρων ασθενής και παραμορφωμένη (θυμόμαστε ένα μικρό μέρος μόνο των ονείρων μας και αυτά θολά), ενώ τέλος η μνήμη της οιασδήποτε άλλης διακίνησης στο αστρικό πεδίο (διαισθήσεις κλπ) είναι ασθενέστατη.
- Déjà vu (ή ελληνιστί «παραμνησία» http://en.wikipedia.org/wiki/Deja_vu) έχουμε, όταν ανασύρονται στον φυσικό μας εγκέφαλο, «μνήμες» της εισόδου μας στο αστρικό πεδίο, που πριν λίγο ήταν θαμμένες στο υποσυνείδητο.
Δηλαδή, μπήκαμε στο Αστρικό (ή αλλιώς «συναισθηματικό») πεδίο είτε κατά τη διάρκεια του ύπνου είτε σε κάποια άλλη άγνωστη στιγμή, ζήσαμε κάτι που δεν έχει ακόμα συμβεί γιατί ούτως ή άλλως εκεί δεν υπάρχει ο χρόνος όπως τον ξέρουμε (ο Γήϊνος χρόνος), αυτό στη συνέχεια ξεχάστηκε, σβήστηκε και άρα λέμε ότι πέρασε στο υποσυνείδητο και όταν πλέον το γεγονός συμβεί πραγματικά, αισθανόμαστε αυτό που αποκαλούμε Déjà vu και αρχίζει το γνωστό… «κάπου, κάπως, κάποτε το έχω ξαναζήσει αυτό»!
Τώρα, το γιατί δεν έχουμε την δυνατότητα να μπαίνουμε συνειδητά στο Αστρικό πεδίο και να βλέπουμε καθαρά τα πάντα πριν αυτά συμβούν και μάλιστα να θυμόμαστε καθαρά ό,τι βλέπουμε... ε, αυτό είναι πράγματι "μια άλλη ιστορία"! Έχει σχέση πάντως με την παρούσα φάση εξέλιξης του ανθρώπινου είδους και εικάζεται ότι κάποτε θα αλλάξει.
Ελπίζω να έγινε κατανοητό το φαινόμενο, αλλά είμαι στη διάθεσή σας για όποια απορία υπάρχει.
--------------------------------------------------------------------------------------
Θα ήθελα να αφιερώσω το κείμενο αυτό στην καλή μου φίλη Γεωργία Κιάφη, η οποία με προσήλωση και σεβασμό μελετά και ασκεί επαγγελματική αυτό που καταλαβαίνει ο καθένας μας λέγοντας «Κινέζικη Αστρολογία» (είναι πολύ βαθύτερο απ’ όσο φανταζόμαστε, παιδιά).
Θα την βρείτε στο προσωπικό της blog http://www.georgiakiafi.blogspot.com/ ή στην ιστοσελίδα της http://www.fengshuilife/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου