Τα πάντα στην ζωή μας είναι προσωρινά!
Προσαρμόζουμε τώρα αυτή την βασική αρχή, σε όλα τα γνωστά μας θέματα που ανεβοκατεβάζουν την διάθεσή μας και λέμε:
- Καμία "ΜΕΓΑΛΗ ΛΥΠΗ" δεν είναι παρά προσωρινή, αλλά και καμία "ΜΕΓΑΛΗ ΧΑΡΑ" δεν είναι παρά προσωρινή.
- Καμία ΕΠΙΤΥΧΙΑ (μας/τους) δεν είναι παντοτινή, όμοια και καμμία ΑΠΟΤΥΧΙΑ.
Συνεχίζουμε σκεπτόμενοι όλα τα αντίθετα αυτά, αλλά κυρίαρχα στην ζωή μας σκαμπανεβάσματα όπως: Νίκη/'Ηττα, Ιδέα/Ανιδεότητα, Φίλος/Εχθρός, Ευτυχία/Δυστυχία, Άνοδος/Κάθοδος κλπ κλπ...
Χρειάζεται να θυμηθούμε πόσες φορές είδαμε κάποιον να χοροπηδάει για την νίκη του και σε δεύτερο χρόνο, να κλαίει για την αποτυχία του;
Συνεπώς, λέμε ότι αφού η ζωή βιώνεται τελικά μέσα από τις «εναλλαγές εντυπώσεων, γνώσεων και συναισθημάτων», τα πάντα θα έχουν μια προσωρινή νοητική/συναισθηματική βαρύτητα.Και τι έγινε με την επιτυχία μας; Μήπως, σύντομα πάλι δεν θα αισθανθούμε μέσα μας ανασφάλεια και κενό και μήπως δεν θα σκεφτούμε πώς πρέπει "να στοχεύσουμε παραπάνω"; [Η ευτυχία δηλαδή, έγινε άγχος και αγωνία...]
Θυμηθείτε όμως, τι ακολούθησε μετά από μια αποτυχία; Είτε ο χρόνος έσβησε την αρχική δυσαρέσκεια, είτε λυσσάξαμε και προσπαθήσαμε ξανά, με αποτέλεσμα την επιτυχία, είτε αλλάξαμε πορεία και βρήκαμε αυτό που μας ταιριάζει καλίτερα.
Τελικά και αποσκοπώντας στην κατεύθυνση της προόδου, είναι σαν να λέμε πως "Η ΖΩΗ ΠΡΟΩΘΕΙ ΤΟ ΜΕΤΡΟ" (αυτό το "μέτρον άριστον"). Και δεν είναι βέβαια τυχαίο που ο Ζυγός στην Αστρολογία (το ζώδιο του "μέτρον άριστον") βρίσκεται ενδιάμεσα στον Ζωδιακό (τι Ζυγός θα ήτανε αν βρισκότανε στην άκρη;) και σημειοδοτεί την "κατάσταση ισορροπίας" που προαπαιτείται, για να περάσει ο άνθρωπος από την κατάστασης της "ασυνειδησίας" (τα 6 πρώτα ζώδια) στην κατάσταση "συνειδητότητας" (τα 6 εόμενα ζώδια) και τελικά, ακολουθώντας όλους τους φιλοσοφικούς συνειρμούς, να οδηγηθεί "από την Γή στον Ουρανό!"
Σε όλα τα ανωτέρω, προϋποτίθεται μια μέση κατάσταση ανθρωπίνου όντος και διανοίας.
Θα πρέπει να εξαιρέσετε τους ανθρώπους με τις διάφορες (ασυνείδητες) καταστάσεις συμπλεγμάτων, τις «εμμονές», τις φανατικές θρησκευτικές ή άλλες "πεποιθήσεις" και ό,τι άλλο φυλακίζει σε γενικές γραμμές, τον νού του ανθρώπου.
Προσαρμόζουμε τώρα αυτή την βασική αρχή, σε όλα τα γνωστά μας θέματα που ανεβοκατεβάζουν την διάθεσή μας και λέμε:
- Καμία "ΜΕΓΑΛΗ ΛΥΠΗ" δεν είναι παρά προσωρινή, αλλά και καμία "ΜΕΓΑΛΗ ΧΑΡΑ" δεν είναι παρά προσωρινή.
- Καμία ΕΠΙΤΥΧΙΑ (μας/τους) δεν είναι παντοτινή, όμοια και καμμία ΑΠΟΤΥΧΙΑ.
Συνεχίζουμε σκεπτόμενοι όλα τα αντίθετα αυτά, αλλά κυρίαρχα στην ζωή μας σκαμπανεβάσματα όπως: Νίκη/'Ηττα, Ιδέα/Ανιδεότητα, Φίλος/Εχθρός, Ευτυχία/Δυστυχία, Άνοδος/Κάθοδος κλπ κλπ...
Χρειάζεται να θυμηθούμε πόσες φορές είδαμε κάποιον να χοροπηδάει για την νίκη του και σε δεύτερο χρόνο, να κλαίει για την αποτυχία του;
Συνεπώς, λέμε ότι αφού η ζωή βιώνεται τελικά μέσα από τις «εναλλαγές εντυπώσεων, γνώσεων και συναισθημάτων», τα πάντα θα έχουν μια προσωρινή νοητική/συναισθηματική βαρύτητα.Και τι έγινε με την επιτυχία μας; Μήπως, σύντομα πάλι δεν θα αισθανθούμε μέσα μας ανασφάλεια και κενό και μήπως δεν θα σκεφτούμε πώς πρέπει "να στοχεύσουμε παραπάνω"; [Η ευτυχία δηλαδή, έγινε άγχος και αγωνία...]
Θυμηθείτε όμως, τι ακολούθησε μετά από μια αποτυχία; Είτε ο χρόνος έσβησε την αρχική δυσαρέσκεια, είτε λυσσάξαμε και προσπαθήσαμε ξανά, με αποτέλεσμα την επιτυχία, είτε αλλάξαμε πορεία και βρήκαμε αυτό που μας ταιριάζει καλίτερα.
Τελικά και αποσκοπώντας στην κατεύθυνση της προόδου, είναι σαν να λέμε πως "Η ΖΩΗ ΠΡΟΩΘΕΙ ΤΟ ΜΕΤΡΟ" (αυτό το "μέτρον άριστον"). Και δεν είναι βέβαια τυχαίο που ο Ζυγός στην Αστρολογία (το ζώδιο του "μέτρον άριστον") βρίσκεται ενδιάμεσα στον Ζωδιακό (τι Ζυγός θα ήτανε αν βρισκότανε στην άκρη;) και σημειοδοτεί την "κατάσταση ισορροπίας" που προαπαιτείται, για να περάσει ο άνθρωπος από την κατάστασης της "ασυνειδησίας" (τα 6 πρώτα ζώδια) στην κατάσταση "συνειδητότητας" (τα 6 εόμενα ζώδια) και τελικά, ακολουθώντας όλους τους φιλοσοφικούς συνειρμούς, να οδηγηθεί "από την Γή στον Ουρανό!"
Σε όλα τα ανωτέρω, προϋποτίθεται μια μέση κατάσταση ανθρωπίνου όντος και διανοίας.
Θα πρέπει να εξαιρέσετε τους ανθρώπους με τις διάφορες (ασυνείδητες) καταστάσεις συμπλεγμάτων, τις «εμμονές», τις φανατικές θρησκευτικές ή άλλες "πεποιθήσεις" και ό,τι άλλο φυλακίζει σε γενικές γραμμές, τον νού του ανθρώπου.
άνθρωπος που δεν είχε ποτέ εμμονές είναι άνθρωπος που δεν έχει ζήσει ποτέ πραγματικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήό,τι ζωή και να ζήσεις, τεχνικά 'ζωή' λέγεται, οπότε ποσοτικά... είσαι εντάξει!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι αναφορές εντούτοις του κειμένου, έχουν να κάνουν με την ποιότητα της ζωής και συγκεκριμένα,
"...το στίγμ-α που αφήνουν οι στιγμ-ές..." στο μέσα σου. Πόσο σε τραυματίσουν δηλαδή, πόσο σε στιγματίζουν κοκ. Πχ μια χαλαρή στιγμή δεν σε στιγματίζει καθόλου. Αντίθετα μια επιτυχία-μια αποτυχία σε στιγματίζουν θετικά/αρνητικά.
Και ξέρεις, κάθε διάλογος περί στιγματισμών, είναι περιττός, γιατί είτε δεν τους βλέπεις είτε τους κρύβεις, είτε και τα δύο. Λέμε λοιπόν πώς ό,τι είναι μέσα μας, είναι αρχικά "αόρατο" και μέχρι να εκδηλωθεί σαν σύμπλεγμα ή ασθένεια ή ή ή... μπορείς να λές ότι "δεν υπάρχει". Σπάνια κάποιος (καρα-σπάνια) επεξεργάζεται τα στίγματά του ρπιν αυτά σχηματίζουν σύμπλεγμα/ατα.